Όσον αφορά, εν πρώτοις, την επίδραση της ελληνικής στη λατινική, παρατηρούμε ότι οι πρώιμες δάνειες λέξεις προσαρμόζονταν ως επί το πλείστον στη λατινική φωνολογία και μορφολογία (π.χ., carta/χάρτης, massa/μάζα, tumba/τύμβος), ενώ στις μεταγενέστερες δάνειες λέξεις –ή και σε παλαιότερες όπου είχαν επέλθει διορθώσεις– υπήρχε ακριβέστερη απόδοση της ελληνικής (π.χ., zona/ζώνη, chorus/χορός, amphora/αμφορεύς, machina/μαχανά, δωρικός τύπος της λέξης μηχανή). Εξάλλου, προφανώς ως επακόλουθο της έντονης παρουσίας ελληνοφώνων μέσα στους λατινικούς πληθυσμούς, ελληνικά δάνεια αντικατέστησαν λέξεις της λατινικής στην καθημερινή ζωή, στις καθημερινές γλωσσικές χρήσεις (π.χ., aer/αήρ – αέρας, balineum/βαλανείον – λουτρό, petra/πέτρα, gamba/καμπή, spada/σπάθη). Ειδικότερα στο χώρο της πνευματικής δημιουργίας, στα πεδία της ποίησης, της φιλοσοφίας, των τεχνών και των επιστημών, το λατινικό λεξιλόγιο περιελάμβανε πολλές δάνειες λέξεις και μεταφραστικά δάνεια από την ελληνική (π.χ., thronus/θρόνος, lyra/λύρα, rhetor/ρήτωρ, musica/μουσική, grammaticus/γραμματικός – γραμματοδιδάσκαλος, architectura
Διαβάστε περισσότερα |