Στον ίδιον με την καρική –για την οποία κάναμε λόγο στα αμέσως προηγούμενα άρθρα μας– κλάδο της οικογένειας των ινδοευρωπαϊκών γλωσσών, τον κλάδο της Ανατολίας, κατατάσσεται και η λυκική, η γλώσσα των Λυκίων. Μάλιστα, οι δύο αυτές γλώσσες τοποθετούνται και στον ίδιον υποκλάδο, τον λεγόμενο λουβικό (η λουβική, όπως έχουμε προαναφέρει, υπήρξε μία από τις πιο σημαντικές γλώσσες του κλάδου της Ανατολίας), στον οποίον συγκαταλέγονται επίσης η σφηνοειδής και η ιερογλυφική λουβική, καθώς και δύο ελάχιστα μαρτυρημένες γλώσσες, η σιδητική και η πισιδική. Οι αρχαιολογικές πληροφορίες για τους λαούς που κατοικούσαν κατά την Εποχή του Χαλκού στην περιοχή της Λυκίας (στη νοτιοανατολική ακτογραμμή της μικρασιατικής χερσονήσου, ανάμεσα στην Καρία προς δυσμάς και την Παμφυλία προς ανατολάς) είναι πενιχρές, κι ως εκ τούτου οι μελετητές υποχρεώθηκαν να ανατρέξουν στις χεττιτικές πηγές της 2ης χιλιετίας π.Χ. προς αναζήτηση εθνωνυμίων ή τοπωνυμίων που θα ήταν δυνατόν να συγκριθούν με εκείνα της Λυκίας. Η μελέτη τών εν λόγω χεττιτικών μαρτυριών –με όλες τις δυσκολίες που ένα τέτοιο εγχείρημα ενέχει–, σ
Διαβάστε περισσότερα |